Hiztegia
e
edarki
edozetaráko
edúr-ur
egin
égon
egunalbáko
eguzki
ekúlondo
elizante
émen
enbidixa
éngrudo
enségida
épa!
epidemia
eráñuntxo
érdera
erdizpurdi
erkínddu
érloju
erostéille
erraméru
errébeska
errége
errekako txinbo
erreme
errendu
erréspetau
erréus
erriko taberna
erroméixa
errotári
-esa
eségi
eskarola
eskillára
eskóla-máixu
eskú-bonba
eskú-páiñolo, -u
eskú-zipillu
esne-sala
espígau
éstalpe
estímau
estudíante
etorpíde
etxé-bíttarte
etxeurren
éule
eún-píeza
euskáldun
euzki-gorde
ezebezítos
ezíbako
ezkil
ezpada
ezta baida
edarki
edozetaráko
edúr-ur
egin
égon
egunalbáko
eguzki
ekúlondo
elizante
émen
enbidixa
éngrudo
enségida
épa!
epidemia
eráñuntxo
érdera
erdizpurdi
erkínddu
érloju
erostéille
erraméru
errébeska
errége
errekako txinbo
erreme
errendu
erréspetau
erréus
erriko taberna
erroméixa
errotári
-esa
eségi
eskarola
eskillára
eskóla-máixu
eskú-bonba
eskú-páiñolo, -u
eskú-zipillu
esne-sala
espígau
éstalpe
estímau
estudíante
etorpíde
etxé-bíttarte
etxeurren
éule
eún-píeza
euskáldun
euzki-gorde
ezebezítos
ezíbako
ezkil
ezpada
ezta baida
erraméru, erramerúa. (c). izena. . ERREMERU, ERREMEIU. Rosmarinus officinalis. Romero. Ia urte osoan loran egoten den sastraka. Lur karetsuetan hazten da, batik bat. Berez ere hazten da, baina etxe inguru askotan landatu ohi da. Oso usain ona du. Apaingarri gisa erabili izan da lora -sorta, kurutzegi-sorta, eta horrelakoetan.
erramillote, erramillotia. (c). izena. ERREMILLOTE. Lore-sorta. Or dabiz guztiok zelaixan, zeiñek erramillote ederragua batu. (AAG Eibes)
erramu. 1. erramu, erramua. (d). izena. Ehungintzan erabiltzen zen neurria: bost kana eta laurden. Medida textil que equivalía a cinco varas y cuarto. An badator erramua, eta pozik jarten nintzen. Seg. Baserritarrei, ehunak zenbat kana gutxigorabehera izango zituen esateko, euleak izki-dornuan biltzen zuen hari guztia, eta izki-dornuaren ardatz batean aza orri batekin marka berdetxo bat egiten zion hariari. Honela, ehuna egiten ziharduenean, marka berdea zetorrenean, bazekien zenbat kana zeramatzan. Markatxo berde honi erramua deitzen zitzaion, eta izki-dornuaren buelta osoa adierazten zuen; buelta honek bost kana eta laurden zituen.
2. erramu. Ik. errému.
érre. 1. erre. (a). du aditza. ZARTAIÑÍAN ERRE. Quemar; también asar, freir. Etxia erre jakuen./ Primeran erretzen dabe billotsa Osintxun. LABAN edo LABIAN ERRE,TXAPA GAI Sin. prejídu. 2. erre. (a). du aditza. Fumar. Geixegi erretzen dozu. Sin. fumau. 3. erre. (a). Fundirse una bombilla, los plomos, etc. Bonbillia erre da. 4. erre. (d). du aditza. Txirikila jokoan, txirikila bere lekura itzuli. Ik. txiríkill. 5. erre. (b). dio-zaio aditza. Escocer(se). Umiak ipurdixa erreta dauka./ Ankaartia erre doste praka barrixak./ Galtzarpiak erre jatan maratoian.
6. erre. (d). du aditza. Hankak, nahi gabe, putzuan edo lokatzatan sartu. Aunque parezca paradójico, mojar los pies en fango, al atravesar un rio, etc. Errekia pasatzera noiala anka bixak erre jittuat./ Eskumako ankia erre juat etxosteko istingan.
7. erre. (b). da aditza. Quemar(se), desesperarse. Erreta dabill lantokixan./ Buru belarri politikan sartuta ibilli zan da azkenian erre egin zan./ Erre-erre eginda akabau zeban umiekin.
8. erre, erría. (b). izena. Quemadura. Erria minberia da oso./ Besapian dauka erria.
9. erre, erría. (b). adjektiboa. Asado, -a. Colocado como segundo término de composición: billotxerre, sagarrerre, gaztaiñerre... 10. erre, erría. adjektiboa. Se dice de la persona poco paciente. Aura baiño zazpiki tta erriagoik etxuat ezautzen.
10. erre, erría. adjektiboa. Se dice de la persona poco paciente. Aura baiño zazpiki tta erriagoik etxuat ezautzen.
erreariñ, errearíña. (c). adjektiboa. Demasiado poco frito o asado. Billotxa erreariñ samarra zeuan. Ik. egiñáriñ.
errebáiñu, errebaiñúa. (b). izena. Abere taldea, artaldea ia beti. Rebaño. Ardi-errebaiñu galanta zoian kamiñuan./ Markak belarrixan bai, ori noberan errebaiñukua bada. Luis. Artalde ezagutzen da, baina erabili errebaiñu edo ardi-errebaiñu ia beti.
errébaju, errébajua. (b). izena. Rebaje. Markua izeten zan auxe; oiñ, emen euki zeikien errebaju bat, da beste batzuk eukitzen zeben bi. Jul.
errebajua etara. aditza. (Eibar) "Sacar rebajo. Egurrari koska luzia etaratzia." (SB Eibetno)
erre bédar, erre bedárra. (c). izena. . Subartoa. Izena erreak sendatzeko duen gaitasunetik datorkio. Ik. subárto.
errebéntau. 1. errebéntau. (a). da-du aditza. Explotar. Erruberia errebentau jat zulo baten.
2. errebéntau. (b). da-du aditza. Neka-neka egin, lehertu. Agotar(se). Eitte zeban beruakin errebentauta aillegau giñuztan Anbotora./ Bizkorregi asi tta errebentau ein zeban irixa.
errebentóe, -i, errebentóia. (a). izena. Reventón neumático. Kamioi batek errebentoia ein zeban plaza erdixan.