Hiztegia
ba
baillára
bákar
baldáu
báltsio
bánkulu
baresáre
barrábas bedar
barri
barrúko góna
basárrittar
baso-sagu
baten baten
baztar-naástaille
bedarréta
begiko betule
beiésne
bekotz
beláun
béltzuna, -e
béngantza
berándu
berbátsu
bérdura-pláza
berinkatu
bersó-pápel
bestékalde
betóndo
biáko
bíbote
bies
bikoitz
bínagre
biribilkóte
bisítta
bixar
bizíleku
bízkaittar
bobilis-bobilis
bólo
bórraja lóra
bótaka
Braulio
brónkixo
búlda
burdi-luze
burkáma
burtápa
burúariñ
burúko zóro
buztanbikotx
baillára
bákar
baldáu
báltsio
bánkulu
baresáre
barrábas bedar
barri
barrúko góna
basárrittar
baso-sagu
baten baten
baztar-naástaille
bedarréta
begiko betule
beiésne
bekotz
beláun
béltzuna, -e
béngantza
berándu
berbátsu
bérdura-pláza
berinkatu
bersó-pápel
bestékalde
betóndo
biáko
bíbote
bies
bikoitz
bínagre
biribilkóte
bisítta
bixar
bizíleku
bízkaittar
bobilis-bobilis
bólo
bórraja lóra
bótaka
Braulio
brónkixo
búlda
burdi-luze
burkáma
burtápa
burúariñ
burúko zóro
buztanbikotx
biáko. (b). BIÉKO. Beharko. Que remedio que. Bazkaixa neuk gertaukot? —Oixe, biako, ze nai dok pa, dana neuk eittia, ala?/ Baiña basarrira joandakuan biako eiñ euskeraz, nai bazeban eta ezpazeban./ Oixe, bieko, neu etxeko andra. Mertz.
Azen.: bíako ere bai.
biáldu. 1. bialdu. (a). du aditza. Enviar. Errekauak eittera bialdu nau amak./ Kartia oinddio bialtzeke dago.
2. bialdu. (a). du aditza. Expulsar. Maixuak klasetik bialdu nau.
biáleku, biálekua. (b). izena. BIELEKU. Beharlekua (biharlekua), lan txarra, problema. Quehacer desagradable o penoso, problema. Lanik ezak oinddio bialeku aundixak emungoittu./ Auzo alkate izatiak bialeku ugari tta irabazi gutxi. Hitz polita eta erabilera onekoa, baina batuko forma "ezin aurkiturik" gabiltza Ik. biarleku.
1. bíar. 1. biar, biárra. (a). izena. Beharra. Necesidad, penuria. Biarra ze dan eztakizue./ Orrek eztauka diru biarrik.
1. biar izan. (a). du aditza. Necesitar. Eskatu bia dozuna.
2. biar izan. 2. biar izan. (a). aditza. NORK. Aditzaren atzetik jarririk, beharra edo gero gertatzeko ekintza. Noiz ekarri biozu gasoleua?/ Aurten Galiziara joan biot. Aditzaren ondoren doanean, laguntzaile NORKduna eskatzen du: Gero zinera joan biot. Dena dela, aspalditxoan behintzat, joan bia naiz ere asko esaten da. biá dan modúan. (b). esapidea. Gabonetan eztago erregaloik. Bia dan moduan ezpadabill Gabonetan eztago erregaloik. biá dan modúko, biá dan modukúa. (b). Behar den bezalakoa. Ona, kalitate onekoa Telebisiñua erostekotan bia dan modukua erosi.
oixe bakarrik biou. esapidea. OIXE BAKARRIK BIAJUAU, BIAJONAU. Sólo faltaba éso. 3. biar, biárra. (a). izena. (Eibar, Leintz, Soraluze) Lana. Trabajo.
biarra emon. aditza. (Eibar) Emplear, dar trabajo.
Ik. biárgiñ. 4. biar, biárra. (c). posposizioa. Zenbait aditz partizipioren atzetik jarrita, mania, grina. Manía, ansia excesiva. Se utiliza pospuesto a algunos participios verbales. Ori da jan biarra daukazuna./ Gaurko gaztiak daukazue ibili biarra, Jesus, Maria ta Jose./ Ikasle orrek eukitzen dau preguntau biarra.
Erre biarra, gastau biarra, erosi biarra... zoratu biarrian. (c). Ia zoratuan. Eta hain elegante ein auen lana, danok zoratu biherrian itxi gindduen. (AA ArrasEus, 206. o.). Berdin beste aditz batzuekin: jausi biarrian, errebentau biarrian... Jaustear, lehertzear, alegia. zorátu. (a). da-du aditza. Volver(se) loco. Obe dozu joatia zoratu baiño len.
ZORATZEN EGON. esap. Oso pozik egon. Zoratzen dare alabatxuakin.
biarbada. (c). juntagailua. Beharbada, agian. Quizás. Nik eztaukat baiña, biarbada Xabierrek bai. Ez da asko erabiltzen. Igual da entzunena. Ik. ákaso, ónenian, igual.
biar-etzi. (c). adberbioa. Etorkizunean. Obe dozu papelak lenengotik ondo eittia. Biar-etzi eztakigu ze pasau leiken.
biárgintza. 1. biárgintza, biárgintzia. (c). izena. (adierazkorra.) Behargintza; ekintza kaltegarria. Estropicio. Eztakizu beixak zelako biargintzia ein daben ortuan.
Sin. lángintza. 2. biargintza, biargintzia. izena. (Eibar) Oficio, tarea, trabajo. Sin. lángintza.
biárgiñ, biargíña. (a). izena. (Eibar) Langilea. Obrero, trabajador. Amar biargiñeko taillerra dauka. Biar eta biargiñ ez dira berez Bergaran esaten, lan eta langille baizik. Plazentzia eta Eibar aldean oso erabilia denez, oso ezagunak dira Bergaran eta esan ere egiten dira inoiz.
biarréko. 1. biarreko, biarrekúa. (b). izenlaguna. BIARREZKO. Beharrezkoa. Necesario. Biarreko gauzak pe falta zien orduan.
bíar-biarréko, bíar-biarrekúa. (b). BIAR-BIARREZKO. Muy necesario, indispensable. Biar-biarrekua da Uberako eskolia. Ik. dána biarréko. biarrézko, biarrezkúa. (b). adjektiboa. BIARREKO. Necesario. Biarrezkua bada eingou ori be./ Len pasaportia eskatze zeben baiña oiñ ezta biarrezkua. 2. biarreko, biarrekúa. (b). izena. Behar dena; aditz partizipioaren ondoren. Esan biarreko guztiak esaittuzu?/ Ezkontzia be ein biarrekua da.
biarreztan, biarreztana. (c). izena. Ezbeharra, desgrazia. "Behar ez dena", literalki. Kontuz ibili adi, biarreztanen bat egiñenan be.
biarríkez, biarríkeza. (b). izena. (Eibar) Lanik eza, langabezia. Paro, crisis económica. Gerra batetik besterako bittartian, biarrikeza ixa etenbako gaitza izan zan Eibarren.
Sin. lanikéz.
biartu. (b). aditza. Behartu. Onian ezpadau nai, biartu egin biako dogu.
Ez da asko esaten. Sin. derrigórtu.