Ala Marzelegi?

Marcelegui idatziz sarri dokumentatzen da. Katastroan badira 60 inguru partzela oharretan "en el monte Marcelegui" edo "en el paraje Marcelegui" edo antzeko zerbait azaltzen dutenak. Gomezkorta ingurutik ia Azkoitiko mugara bitartekoa dela ematen du eta honako tokiak hartzen ditu, besteak beste: Gomezcorta-burua, Sagas-iturri, Garalecueta, Zaniola-buru, Otain, Claveliña-aitz, Charazabal... Mapan zela sartu halako paraje zabalak?

Marcelegui izenez, berriz, partzela gutxi batzuk agertzen dira idatziz (ahoz inoiz ez), eta ahoz beste izen batzuekin jaso dira: Kondebasua, Martzelino saila...

GFAtik hartua. Guk ez genuen jasoa.

Mapan ermita sartuko dugu eta lepoa ez.

GFAtik hartua. Mendikat-en ere badator eta dio bertan Arribiribilletako tumuloa dagoela:  "El largo cordal de Irukurutzeta se inicia en Maltzaga ( 85 m ) y se eleva rápidamente hasta la cumbre de Muneta o Kortazar ( 749 m ). El cordal de cimas sigue de una forma bastante regular y comienza a elevarse más notablemente en Atxolin ( 848 m ), a la que sigue la triple cima de Irukurutzeta. Las cimas se denominan, de Oeste a Este : Kurutzebakar ( 902 m ), la más elevada con un túmulo, Kurutzezarra ( 897 m ), en el centro, con el dolmen de Arribirilleta en su cima y un túmulo ( Irukurutzeta ) en el colladito que lo separa de la siguiente cima, e Irukurutzeta ( 898 m )."

Katastroan ez dator eta ahozko lekukotzarik ere ez da jaso.

GFAko B5Mn jasotakoa da Gipuzkoako Karta Arkeologikoan jasota datorren forma. Hala ere, megalitoak arautzeko finkatutako irizpideak kontuan harturik izen hori moldatzea erabaki dugu.

Kasu honetan, hainbat osagai dituen izena izanik, pentsatu dugu erabilera traketsekoa izan litekeela dauden moduan emanda: "Buruhezur bat aurkitu zen Kerexetako hegiko iparreko tumuluan" Hori dela eta, Euskaltzaindiaren aldeko irizpenarekin, erabaki da lehenengo bi elementuak lotzea eta oronimian beste kasu batzuetan erabiltzen den baliabide bat erabiltzea. Izan ere, Bergarako toponimian sarri agertzen dira honelakoak: Epelegaña bekoa, Iruaitzeta bekoa, Luberri goikoa...

Amaierako A artikulua da. Beraz, lekuzko kasuetan, NON kasuan izan ezik, galdu egiten du A hori. Bestalde, hitzak lehendik -KO baduenez, NONGO kasuan ez da KO errepikatzen. Hala, beraz, honako hau da erabilera egokia: Kerexetaegi iparrekoan bizi naiz, Kerexetaegi iparreko lagunak ditut, Gure ama Kerexetaegi iparrekoa da, Kerexetaegi iparrekotik etorri naiz, Kerexetaegi iparrekora noa... Ostera, okerrak dira honelakoak: *Kerexetaegi iparrekoako lagunak ditut, Gure aita *Kerexetaegi iparrekokua da, *Kerexetaegi iparrekoatik etorri naiz, *Kerexetaegi iparrekoara noa

GFAtik hartua.

Amaierako A berezkoa du hitzak eta, beraz, deklinabideko kasu guztietan mantenduko du: Irukurutzeta, Irukurutzetak, Irukurutzetari, Irukurutzetan, Irukurutzetako, Irukurutzetatik, Irukurutzetara

GFAtik hartua. Guk ez genuen.