mándako

mándako. 1. mándako, mándakua. (d). izena. Astemea ama eta aita zaldia duen aberea.   Híbrido de burra y caballo. Hitz ia galdua. MULA deitu ohi zaie. Don.k, dena dela, garbi egiten du bereizketa "mula" eta "mandako"ren artean. Ik. mándo, múla. 2. Mándako. (b). MÁNDOKO. Ipuinetako pertsonaia.   Personificación del mulo en los cuentos. Beiñ esan zotsan Otsokok Mandokori... Arre-arre Mandako, biar Tolosarako, etzi Panplonarako (edo etzi Markiñarako), andik zer ekarriko, zapata ta gerriko. Ume txikiei esateko berba-jolasa