Hiztegia
ua-uau
ugartu
úle
umétoki
untzilla-keixa
urbédeinkatu
uretz
uroe, -i
urretu
Urrúfiño
urté-sásoe, -i
usáu
úutikan!
ugartu
úle
umétoki
untzilla-keixa
urbédeinkatu
uretz
uroe, -i
urretu
Urrúfiño
urté-sásoe, -i
usáu
úutikan!
uróillo, uroillúa. (c). izena. gallinula chloropus. Erreka baztarretan ibili ohi den hegazti handi xamarra. Gallineta de agua; ave de paso. Uroillua sasixan ezkutauta badago zapaldu arte ezta mobitzen.
ur-póltsa, ur-poltsía. (c). izena. Umea izan aurretik apurtu ohi den urez betetako poltsa. Bolsa de agua que se rompe momentos antes de parir. Ur-poltsia apurtu dau ta laster dou txalgintzia.
urrabotóe, -i, urrabotóia. (c). izena. . tanacetum parthenium. Matricaria. Bi urteko bizia duen landare honek lore txiki, ugari eta oso usaintsuak ditu. Baratzetan landatzen da apaingarri gisa. Dirudienez antzina Orientetik ekarria da. Loreak mantzanilaren antza du eta erabilpen berdinak dauzka, baina hartzeko mikatzagoa da. Itxuraz oso antzekoa baina tamainuz txikiagoa denari lora txikixa deitzen zaio.
Ik. lora txíki.
urraida. burdingorri, burdingorrixa. izena. (Eibar) "Kobrea. Arrateko aldietan bazan burdingorri gei apurren bat. Sin. urraida (Eib.) íbai, íbaixa. (b). izena. Deba ibaia, eta munduko beste erreka handiak. Rio grande. Ibaixak gaiñezka ein ddau Zubittan./ Ubera errekia Barruti parian sartzen da ibaixan. Hiztun onek beti erabili izan badute ere, jende asko da erreka besterik esaten ez duena.
urrátu. 1. urratu. (b). da-du aditza. Rasgar(se), arañar(se). Etxatsu ez zuri eskuak urratuko./ Erropa guztiak urratuta etorri die umiak basotik.
2. urratu, urratúa. (b). izena. Arañazo, rasponazo. Demaseko urratua ein neban belaunian alanbre-estakiakin.
3. urratu, urratúa. (b). izena. Arropako arratara. Rasgadura. Praketan urratua daukazu.
1. úrre. 1. urre, urría. (a). izena. Oro. Kofre bat dana urrez beteta, dana urre gorrixa.
urregorri, urregorrixa. izena. "Urre hutsa, 24 kilateko urria." (SB Eibetno) urrézko, urrezkúa. (a). De oro. Casa de empeñuan eukitzen zittuan liburua ta, erloju urrezkua ta... Mertz. Ikusten denez, izenaren atzetik ezarria ere bai adinekoek. Ik. urrebitsézko. 2. urre, urría. (a). izena. El palo de oros en los naipes. Badaukazu urreik?
urre-alanbre, urre-alanbria. "Damaskinatzailliak, erliebe-damaskinaurako erabiltzen zeben urre-hari lodixari alanbria deitzen zetsen." (SB Eibetno). Ik. urre-ari.
urrebitsézko, urrebitsezkúa. (d). izenlaguna. Urre-bainua duen gauza. Objeto con baño de oro. Urrebitsezko erlojua erregalau zotsan boda egunian.
Ik. zidarbitsézko.
urredun, urreduna. izena. (Eibar) Eibarko lantegia eta familia, damaskinatzaileendako materiala hornitzen zuena.
úrren. 1. urren, urrena. (c). zenbatzailea. Hurrengoa txanda batean. El siguiente en frases como ésta: Txikitan, jolas baten txanda hartzerakoan, zera esan ohi genuen: 2. urren, urrena. (a). Hurbilena. Ik. úrren.
úrrengo. 1. úrrengo, úrrengua. (a). izenlaguna. El siguiente. Zein da urrengo jaixa?/ Guk naikua lan izan dou bizi izeten da urrenguak pe izango dabe./ Urrenguendako eztago ogirik.
. andik urrengo. (c). adberbioa. Gero, hurrengo. Andik urrengo, urrengo arte. (b). Ikusi arte. Adio egiteko formula Bai, adios, urrengo arte. 2. urrengo. (b). adberbioa. Urrengo aldiz. La próxima vez. Eztakitt noiz etorriko naizen urrengo etxera./ Gabonetan ikusi neban Tomas eta urrengo San Juan egunian. Ik. oiñurrengo. úrrenguan. (b). adberbioa. Otra vez, en una siguiente ocasión. Urrenguan kontuz ibilli, badakizu ze pasatzen dan da./ 3. urrengo. (b). posposizioa. ZEREN. Después de. Ze dago telediarixuan urrengo? ZEREN urrengo.
urre-orri, urre-orrixa. izena. (Eibar) Damaskinatuan erabiltzen den urrezko lamina mehea. Sin. urre-txapa.
urrerátu. (a). da-du aditza. Hurbildu. Acercar(se). Ze pasatzen zan ikustera urreratu giñan da inspeziñora eruan giñuzten.