Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
malárdatz
mámin
mámin, mamíña. (a). izena. Ogiaren, frutaren, pertsonaren eta abarren barne aldea, azalez estalia dagoena; azala edo hezurra ez dena. Txuleta onek azur asko ta mamiñ gutxi./ Sagar klase au azal gogorrekua baiña mamiñ bigunekua da./ Perikok ointxe eztauka mamiñ asko; azurra ta azala besteik ezta. Ogi-mamina ulertzen da honelakoetan: Asko gizentzen dau mamiñak. 2 komentario orrek dauzka mamiñak. (c). esapidea. Horrek dauzka ipurdiak. Ik. ipurmámiñ, ogi-mámiñ.
mamíntsu, mamintsúa. (c). adjektiboa. Mamin asko duena.   Carnoso, -a. migoso, -a. Iztar mamintsuak dauzka arek./ Kiloko ogixa mamintsuaua izeten da. komentario 1
mamiñ-eten, mamiñ-etena. (d). izena. Desgarro muscular. Sin. aragi-eten.
mandabíde, mandabidía. (d). izena. MANDOBIDE. Camino de mulos. Arangutxotik eta Larrosinddik Karabittara ei zuan mandabide zarra.
mandaéuli, mandaeulíxa. (c). izena. Tábanus Bromius?. Tábano grande. Txikiari ezpata. Ik. eulimándo.
mándako. 1. mándako, mándakua. (d). izena. Astemea ama eta aita zaldia duen aberea.   Híbrido de burra y caballo. Hitz ia galdua. MULA deitu ohi zaie. Don.k, dena dela, garbi egiten du bereizketa "mula" eta "mandako"ren artean. Ik. mándo, múla. 2. Mándako. (b). MÁNDOKO. Ipuinetako pertsonaia.   Personificación del mulo en los cuentos. Beiñ esan zotsan Otsokok Mandokori... Arre-arre Mandako, biar Tolosarako, etzi Panplonarako (edo etzi Markiñarako), andik zer ekarriko, zapata ta gerriko. Ume txikiei esateko berba-jolasa