1. usáiñ
1. usáiñ, usáiña. (a). izena. Olor, olfato. Ik. ánts. mandua akaatzeko moduko usaiña. esapidea. Usain txarra. (Lar Antz). usáiña artu. (b). du aditza. Oler algo. Txakurrak usaiña artu dau ta ezta urriñ basurdia./ Usain txarra artzen dotsat asunto oni.
usáiña egin. (b). zaio aditza. Jaki bati usain txarra sortu. Aragixai usaiña ein jako ta bota txakurrai.
Sin. usainddu. usáiña euki. (a). du aditza. Oler. Eztakitt zeren usaiña daukan onek.
usaiñían. 1. usaiñían. (c). Usain eginez. Txakurra gaur goizian usaiñian ibilli da. Don. Sin. úsainka. 2. usaiñían. (c). adberbioa. Usainaz baliatuz. Usaiñian topau dau drogia. úsainka. (c). adberbioa. Usain eginez. Olfateando. Txakurra usainka dabill. Don.