sentídu

sentídu. 1. sentídu. (a). da-du aditza. Sentir(se). Nun sentitzen dozu miñ?/ Sentitzen dot, baiña alde ein biarra daukat./ Bakarrik sentitzen da. 2. sentídu. (b). du aditza. Zerbait entzun.   Apreciar un sonido. Gabian eztot zure kotxia sentidu. 3. sentidu, sentidúa. (c). adjektiboa. Erraz mintzen dena, sentimentuak erraz mintzen zaizkiona.   Sentido, el que se duele fácilmente. Oso ume sentidua da. Asarre eiñ ezkero betozkuakin daukazu egun guztia. Ik. sentibéra. sentíduta. (c). adberbioa. Minduta. Neskatillia oso sentiduta dago bere egunian ezotselako erregaluik eiñ. 4. sentidu, sentidúa. (b). izena. Konortea.   Sentido, conocimiento. Ez ei dau galdu sentidua./ Sentidua etorri jakonian kantuan asi ei zan. SENTIDUA JOAN, GALDU, ETORRI. Sin. kónorte. 5. sentidu, sentidúa. (a). izena. Zentzua. Esan dozunak eztauka sentiduik. 6. sentiduta egon. (c). esapidea. Abere bat kumea egitear egon.   Entrar en el preparto un animal. Beixa sentiduta dago ta laster dou txalgintzia.