lanbrotu
Lotutako hitzak berbaren dagokion sarreran erantsita azalduko dira.
2. lanbrotu. (c). du aditza. Hitz egiterakoan, txistuaz ingurua, eta batik bat ingurukoak, blaitu. Rociar de saliva a contertulios y demás al hablar. Patxikin egon nitzuan da milla istorixa kontau jostan; aren esan biarra, azkenerako ziero lanbrotuta laga nindduan./ Zizipozua daukan bat, baztarra guztiak lanbrotuta lagatzeittuana.
Batere ez.