ezkóndu
ezkóndu. 1. ezkondu. (a). da-du aditza. Casar(se).
Txarrixa illdako astia ta ezkondutako urtia ei die onenak. (c). esaera. 2. ezkóndu. (c). aditza. Bat egin bi gauza. Acoplar, ensamblar, juntar. "Arrixak ondo ezkondu, ezkónketia: poner las piedras bien juntas y ajustadas." (Izag Oñ).
3. ezkóndu. (a). izena. Casado/a. Zer da, ezkondua ala solterua?