erréstau
erréstau. 1. erréstau. (c). du aditza. RESTÁU. En pelota, restar; un saque, generalmente. Ezetz errestau nere sakia.
2. erréstau. (d). izena. Udaberrian gari-landare bakoitzetik landare berriak sortu. Retoñar el trigo. Garixa errestau. Lelengo gari bat egoten dok, baiña gero igual zortzi, amar, bueltan etaratzen jittuk; gari-errestua esaten dana. Zenbat eta inddartsuao ta errestu geixao garixak. Errestuak, gari-errestuak. Don.
3. erréstau. (d). du aditza. Gure amak dio "mieztu", "bakandu" zentzuan erabiltzen zuela bere aitak. Voz en desuso que significa dejar espacio entre las plantas eliminando las que sobran. Artua errestatzera noia soora. Sin. bakándu, miéztu.