épa!

épa!. interjekzioa. 1. epa!. (b). interjekzioa. ÉPE!, IEPA!. Interjeción con la que se saluda o se requiere atención. Epa, zer moduz?/ Epa i, kontuz, kotxia jatok eta. 2. epa!. (b). interjekzioa. Geldi, alto hor! —Afarixa zor dostak. —Epa i! ori eztok egixa./ Epa, epa! sartuixok ziri ori beste bati. 3. epa!. (d). interjekzioa. Bapo, ederki, majo, zentzua duela dirudi. Hilariri esaldi hau jaso genion: Jokoko diruak, kandelian diruak. Jokoko baratua, ta epa! Hil. Ik. bárato.