burtúel

burtúel, burtuéla. (d). izena. Burdi-bolantearen erruberaren uztaua. Burdinazkoa, gomazkoa edo bestelakoa. Uztaua dok ori be; meia danian uela. Burdixai, burdi zorrotzai eitte jakok orrekin, ia plantxa dezentia. Da meia baldin bada uela. Don. Mehea baldin bada uel eta bestela uztau, dio, baina segurantzia handirik gabe. Ik. agún, llánta, úztau, uel.