bízkar
bízkar. BIXKAR (ESANAGOA). 1. bizkar, bizkárra. (a). izena. Hombro, y también espalda. Bixkarreko miñak nago.
Donatok dio sorburu dela «hombro» eta bizkar atzekaldea. bizkarra berotu. (b). esapidea. Jipoitu. Formal ezpaabill neuk berotukostat bixkarra. Sin. lepua berotu. bizkárra jaso. (c). esapidea. Desentenderse de un asunto con desdén. Preguntau notsanian dirua noiz bueltau bia zeban, bixkarra jaso ta aurrera ein zeban. Sin. lepúa jaso. 2. bizkar, bizkárra. (c). izena. La loma de los terrenos, de los montes. Mendi bixkarrai jarraittuaz aillegau giñan tontorrera./ Sobixkarrian dabitz ardixak. Ik. mendi-bízkar, sobízkar. 3. bizkar, bizkárra. (d). izena. Enborraren hari okerrak ateratzen duen konkorra. Au bizkarra da, bere arixa ola dao, ola zuzen, da emetikan ebaten bozu, au olaxe okertu eitten da. Ganbelatu esaten dotse emen. Juantxo.