bákar
bákar. 1. bakar, bakárra. (b). adjektiboa. Bera izan zan lagundu zostan bakarra./ Neukan erloju bakarra galdu ein jatan. Hitz konposatu ugaritan: seme bakar, alaba bakar, anka bakar, etab.
2. bakar, bakárra. (c). adjektiboa. Bakarrik dagoena edo ari dena. Solitario, -a, tratándose de plantas, casas, etc. Idurixo oso etxe bakarra dok, etxaukak besteik inguruan. Klem. Basoko lanerako persona bakarra urrixa jartzen dok.
Alaba bakarra ta gaztaiña bakarra galdu eitten ei die. (c). esaera.