2. ala
2. ala. 1. ala. (a). adberbioa. Hala. Así Ala bizi leikek. ala dalakúan. (b). esapidea. ALA ZALAKÚAN. Gauzak era hartara direla sinistuta. Zuek egon zaizte ala dalakuan, da ikusikozue./ Sasoi artan gaztaiñia ta babia besteik ezkiñuan jaten, baiña ala zalakuan bizi giñan. Baita OLA... Olaxe bia zala ta ibili, olaxe zalakuan. Ben.
2. -ala. (b). -ALAN. Asko, aditz partizipioari lotuta. A tope, todo lo posible
Eurixa bota-ala diardu./ Egiñalak ein zittuan partidua irabazteko./ Pedalei emunala zoian mutikua. BotaALÁN, emonALÁN ere bai. 3. -ala. (b). Ahala. A medida que
Artua zuritzen dabe erresaixua errezau ala./ Ezkontzeko eguna aillegau ala, egunian baiño egunian nerbiosuao zeuan.