Hiztegia
miáztu. (
b). du
aditza.
MIEZTU.
Lamer. Beixak eskua miaztu dotsa umiai.
míetz. (
c).
adberbioa.
Zarratu-ren kontrakoa; elkarrengandik tarte handiaz, landareak, batik bat. Ralo, poco poblado, referiéndose sobre todo a plantas. Oso mietz dago piñua zuen basuan./ Azenaixia mietzegi dator, espinakia, ostera, zerratugi. Etim.: mehatz. Ant. zerrátu. miéztu.
1. mieztu. (c). du aditza. MIAZTU. "Zerratu" dagoena "mietz" jarri. Operación que consiste en dejar espacio a las plantas arrancando las que sobran. Erremolatxa miezten dabill Julien. Sin. bakandu (Ub.). Sin. bakándu. Ik. erréstau. 2. mieztu. Ik. miáztu.