Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
zizípozo
zorakillo, -a
zorámen, zoraména. (b). izena. De volverse loco, locura, de locura. Auzoko umiak gurera jolasera datozenian aura zoramena izaten da./ Jente guztia batera datorrenian zoramena izaten da tabernan./ Realak irabazi zebanian aura zan jentian zoramena. ZORAMENA IZAN, batez ere.
zorátu. (a). da-du aditza. Volver(se) loco. Obe dozu joatia zoratu baiño len. ZORATZEN EGON. esap. Oso pozik egon. Zoratzen dare alabatxuakin.
zordanbíde, zordanbidía. (c). izena. Zor dan bidea, pasatzeko eskubidea duzun bidea.   Dícese de los caminos por los que determinadas familias tienen derecho a andar, aunque su trazado discurra por terrenos ajenos. Naiz da aspaldixan bide ortatik ibilli ez, zordanbidia da ta deretxua dauke pasatzeko. Hitz bakar gisa edota baita ZOR DAN BIDIA —hirutan— ahoskatu ohi da. Ik. elizbíde.
zorgarri, zorgarrixa. (d). izena. Zorrak egiteko modukoa. Coca cola latia zorgarrixa da (garesti ateratzen da). (Lar Antz)./ Auxe da lanbídia zorgárrixa. (Izag Oñ).
zoríon, zoríonak. (a). izena. Felicidades, enhorabuena. Zorionak emun dosta. zoríonian. (c). adberbioa. En buena hora. Zorionian juntau zan lagun-kuadrilla orrekin, bestela onezkero kartzelan zan.
zoríoneko, zoríonekua. (b). izenlaguna. Dontsua, ditxosozkoa; zentzu peioratiboan edo ironikoan.   El dichoso. Zorioneko Roldan orrek pe emuten dau makiña bat berbakizun./ Zorioneko bixkor ibilli biarra dauke gaurko gaztiok. Asko jorratua den gauza bat aipatzerakoan erabilia, batik bat.
zoríonian. (c). adberbioa. En buena hora. Zorionian juntau zan lagun-kuadrilla orrekin, bestela onezkero kartzelan zan.
zorióntsu. 1. zoriontsu, zoriontsúa. (b). adjektiboa. Feliz. Ume zoriontsua da zuen ori. Ez da asko erabilia. Ant. glorioso. 2. zoriontsu. (b). adberbioa. Feliz. Zoriontsu bizi da. Ik. glorioso.