Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
kanpo-bazkai
kantsáu
kantsáu. 1. kantsáu. (a). da-du aditza. Nekatu.   Cansar(se). Obera noia, kantsauta nago ta./ Geixegi kantsau zittuan irixak. Alperkerian ikusten gintuenean, aitta kantsauan semiak» ginela esaten zigun gure aita Jose Ramonek. Sin. nekatu. 2. kantsáu, kantsáua. (c). izena. Cansancio. Nik arrapau neban kantsaua lasto-farduak jasotzen./ Oinddio etxata pasau atzoko kantsaua. Gauza konkretoez aritzerakoan, batik bat. Sin. nekatu. 3. kantsáu, kantsáua. (c). adjektiboa. Neketsua.   Cansado, fatigoso. Oso lan kantsaua da gari-jotia. Sin. nekétsu.
kántu, kantúa. (a). izena. Canción. Oso kantu polittak dazki zure amak. KANT Ik. kanta. kantúan eiñ. (a). du aditza. Cantar. Afalostian kantuan eiñ giñuan aspertu arte. KANTAU eta KANTUAN EI kantútik, kantúra. (c). adberbioa. De cantar, a cantar. Kantutik zetorrela bidera urten zotsen./ Gaur ezin ddot joan kantura, juntia daukat eta. Baita, KANTUKO LAGUNAK, etab.
kántzer, kántzerra. (b). izena. Cáncer. Kantzerrakin il da. Sin. bizixán, lontzena, minbízi.
kantzóntzillo, kantzóntzilluak. (b). izena. KALTZONTZILLO, GANTZONTZILLO, GALTZONTZILLO. Calzoncillos. Kantzontzilo luziak ei da modia./ Gabeko lauretan karreria ein zeben galtzontzillotan.