Haur hizkera
purrutéro, purruterúa. (b). adjektiboa. (haur hizkera.) Puzkartia, haurren artean gehienbat. Pedorrero, -a; entre niños, mayormente. Kakaiñero!, purrutero! joan emendik! Ik. puzkárrontzi, puzkárti.
putaséme, putasemía. (b). adjektiboa. (haur hizkera.) Hijo puta, mala persona. Putaseme orrek anai-arreba guztiak arruinauta laga jittuk.
taka-taka. (a). adberbioa. (haur hizkera.) TTAKA-TTAKA, TIKI-TAKA, TAPA-TAPA. Oinez. (haur., batik bat). Taka-taka goiaz Uberara./ Ibai, zelako ondo ikasi dozun taka-taka. TAKA-TAKA IKASI, IBILLI, etab. Nagusiez ere bai inoiz. Artu bi marmintt, olaxe, mokor banatan, olaxe eskuekin, abarka baltzak, buruko paiñeluak olaxe, taka- ttaka- ttaka- ttaka, Osintxura. Hil.
2. talo, tálua. (b). izena. (haur hizkera.) Mancha grande de barro en la ropa, hecha al caerse. Talo edarrakin etorri jaku mutikua.
Haur hizkera, batik bat.
tas-tas emon. (a). dio aditza. (haur hizkera.) Jo, pasada eman. Pegar. Geldik ezpazare tas-tas emungotsut.
1. tutu, tútua. (c). izena. (haur hizkera.) Ipurdia, genitalak. "Las partes obscenas del hombre y de la mujer." (Izag Oñ). Zer zabitz Ander tutua bistan dozula? Gutxi erabilia.
txasta eiñ. (b). aditza. (haur hizkera.) Indizioa sartu. Poner una inyección. Ez ibilli ortosik arri gaiñian, bestela medikuak txasta eingotsu. Etim.: zast egin.
txatxur, txatxúrra. (c). izena. (haur hizkera.) Hagina. Diente. Txatxurtxuak miñ emuten dotsue ezta, biotza?/ Ointxe dauzka txatxurrak urtetzen. TXATXURTXO, batik bat.
txintxau. (a). aditza. (haur hizkera.) Zirikatu. Enara beti neri txintxatzen ibiltzen da. Berri samarra dirudi.
txíst eiñ. (b). dio aditza. (haur hizkera.) Indizioa sartu. Txist eindda pasauko jatzu pupua./ Txist ein biotsut, baiña eztotsut miñik emongo. Ik. txistara.
1. txitxi, txitxía. (a). izena. (haur hizkera.) Haragia. Carne. Ale ume, jan txitxia. Artikuluaz ia beti.
Nahi izanez gero, bilatu berriro.